Rozdział czternasty

 - I jak wyglądam? - zapytałam Kasię i Zuzannę, które siedziały w pokoju czarnowłosej.
 - Świetnie. - powiedziały na raz.
 Podeszłam do wielkiego lustra w moim pokoju. Brązowe, kręcone włosy, na nosie czarne okulary, usta pociągnięte czekoladowym błyszczykiem. Uśmiechnęłam się i spojrzałam na moje obcasy, które stały w rogu.
 - Kasia? - zwróciłam się do kamerki.
 - Hm...? - nie podnosła wzroku znad magazynu, który właśnie czytała.
 - Bardzo bolała cię kostka, kiedy ją skręciłaś? - spojrzała w kamerkę, nie wiedząc, dlaczego zadałam to pytanie. - Pytam się, bo chcę być na to przygotowana. - pokazałam jej moje obcasy i zaczęłam się śmiać, słyszałam, gdzieś tam w tle też śmiech Zuzki.
 - Śmieszne. - przerzuciła włosy za plecy i wróciła do czytania magazynu.
 - Dobra Skarby, ja się zbieram.
 - Kochanie, nie zapomnij zdać nam relacji. - na ekranie pojawiła się Zuzka.
 - Dobrze. - pomachałam im i rozłączyłam się.
 Jeszcze raz spojrzałam na swoje obcasy, przeżegnałam się i je założyłam. Zeszłam na dół do kuchni, gdzie siedział Christian. Przeglądał jakieś papiery.
 - I jak? - zapytałam się.
 - Chwilka. - przeczytał jeszcze kilka zdań i spojrzał na mnie, uprzednio popijając kawę. Zakrztusił się.
 Podbiegłam do niego i zaczęłam klepać po plecach. Był już cały czerwony.
 - Już dobrze? - pokiwał głową. - Czyli źle... - odeszłam.
 - Zwariowałaś? Wyglądasz bosko! - wstał i wyszedł z kuchni. Po chwili wrócił z aparatem w ręce. - Wybacz, ale mama musi to zobaczyć. - uśmiechnął się i zrobił mi zdjęcie. - Gotowe.
 - Świetnie. - powiedziałam pod nosem. - Zawieziesz mnie?
 Spojrzał na mnie i zaczął się śmiać, jakbym powiedziała jakiś kawał. Podniosłam brwi i zaczęłam się na niego patrzeć póki się nie uspokoił. Kiedy zobaczył, że nie żartuję jego mina zrzędła. Wstał i poszedł się przebrać. Po jakimś czasie siedzieliśmy już w samochodzie.
 - O której mam po ciebie przyjechać? - zapytał, kiedy staliśmy już pod ich domem.
 - Ja do ciebie zadzwonię. -pocałowałam go w policzek i otworzyłam drzwi, chcąc wysiąść z auta, ale ten złapał mnie za rękę.

 - Nie tak szybko.
 - Nie rozumiem?
 - Teraz będę wyglądał jak jakiś nadopiekuńczy tatulek, ale co na to poradzę. Po pierwsze żadnego alkoholu.
 - Żadnego?
 - Tak, żadnego. Jak ostatnio przyglądałem się twoim papierom to jeszcze pełnoletnia nie jesteś. - dziwne te kazanie. Normalnie każdy jak to on powiedział "tatulek" nie próbuje powstrzymywać się od śmiechu podczas kazania. - Po drugie żadnego rozbierania się. - tutaj musiałam klępnąć go w głowę. - Po trzecie... - uniusł palec.
 - Tak wiem, mam się postarać, żebyś nie został wujkiem. - skończyłam za niego.
 - To też, ale masz się dobrze bawić.
 Uśmiechnęłam się, pocałowałam go znowu w policzek i wyszłam z auta. Już na ulicy słyszałam muzykę dobiegającą ze środka. Podeszłam do drzwi i zapukałam. Niestety nikt nie słyszał. Zadzwoniłam więc. Po jakimś czasie otworzył mi Zayn, uśmiechnął się i wciągnął do środka. Przytulił mnie mocno. Początek imprezy a ten już upity. Weszłam do salonu i zamurowało mnie. Nie myślałam, że Niall ma tylu znajomych w Londynie. Szukałam wzrokiem solenizanta, niestety nigdzie go nie dostrzegałam.
 - Cześć. - usłyszałam Louisa.
 - Hej.
 - Co tam? - zapytał.
 - To ty już nie jesteś na mnie obrażony? - uniosłam brew.
 - Kurcze zapomniałem. - klepnął się otwartą dłonią w czoło. - Nie było tej rozmowy.
 Poszedł w kierunku Eleanor, która tańczyła na środku pokoju razem z Danielle. Ja się odwróciłam i poszłam do kuchni. Miałam nadzieję, że znajdę tam niebieskookiego. Nie myliłam się. Stał przy blacie kuchennym, gdzie rozmawiał z Harry'm. Loczek pierwszy mnie zauważył. Odłożył trzymany w ręku kieliszek z szampanem i podbiegł do mnie.
 - Laura! - zaczął mnie dusić. - Jak ty pięknie wyglądasz!
 - Dziękuję.
 - Kto chce paczkę żelków pana Harolda? - do kuchni wszedł upity Zayn.
 - Zayn! - Harry wydarł się nad moim uchem i pobiegł za ledwo trzymającym się na nogach Zaynem.
 - Cieszę się, że przyszłaś. - podszedł do mnie Niall i przytulił.
 - To ja dziękuję, że mnie zaprosiłeś. - uśmiechnęłam się i wręczyłam mu prezent, który znajdował się w małym niebieskim pudełku.
 - Nie musiałaś. - spojrzał na mnie.
 - Musiałam.
 Wziął go ode mnie i otworzył. Na widok zawartości zaczął się śmiać.
 - Serio? - wyciągnął ze środka złoty breloczek o kształcie kurczaka. Odwrócił na drugą stronę prezent i zaczął czytać. - "Dla Pana od kurczaka od Pani od kurczaka." Dziękuję za ten oryginalny prezent. - przytulił mnie.
 - Nie ma za co. - uśmiechnęłam się.
 - Zayn oddaj mi je! - do kuchni wleciał ciemnooki i Loczek.
 - No to złap mnie! - zaczął jemu machać paczką żelków.
 - Może chodźmy stąd. - zaproponował Niall.
 Poszliśmy do salonu, gdzie impreza się rozkręcała. Podeszłam do Eleanor, która stała przy barku i przyglądała się jak jej chłopak wygłupiał na parkiecie.
 - Hej. - pamachałam do niej.
 - Hej Skarbie. - przytuliła mnie. - Cieszę się, że jesteś. Przynajmniej teraz nie będę musiała patrzeć na tego pajaca. - pokazała na Louisa i zaczęła się śmiać.
 - Nie jest taki zły. - przyglądałam się obrażalskiemu. Przypominał mi Przemka, który tak samo tańczył na urodzinach Zuzki.
 - Oczywiście. - odwróciła się i zrobiła sobie drinka. - Zrobić ci też? - spojrzała na mnie.
 - A chcesz mnie jeszcze zobaczyć?
 - Nie rozu... Oczywiście, było kazanie?
 - Niestety.
 - To może soku? - wzięła do ręki sok pomarańczowy i pokazała mi go.
 Pokiwałam głową i spojrzałam jeszcze raz na parkiet, gdzie pojawili się nowi - Zayn i Harry, który trzymał przy sercu swoją paczkę żelek. Kiedy zauważył, że przyglądam się im pomachał do mnie.
 - Laura, zatańczysz? - zapytał.
 - Ja...ja... Nie potrafię. - zrobiłam łyk soku.
 - Co? - tuż obok Loczka pojawił się nasz pijaczyna. - To znam łatwy sposób, żeby się nauczyć.
 Podszedł do barku i wyprosił stamtąd Eleanor, która patrzyła na niego jak na wariata. Podciągnął rękawy swojej koszuli. Wziął szklankę i wrzucił do niej kostki lodu, następnie zalał to colą do połowy, a resztę zapełnił wódką. Wręczył szklankę mi do ręki z uśmiechem.
 - Jeśli masz słabą głowę to za niedługo będziesz najlepszą tańcereczką na tej imprezie.
 Popukałam się w głowę i odwróciłam się od niego. Spojrzałam na Harry'ego, który ledwo oddychał, widząc tą akcję.
 - Wszystko w porządku? - zapytałam a ten pokiwał głową, wziął ode mnie drinka i poszedł porozmawiać ze swoimi znajomymi.
 - Pani wybaczy, ale parkiet na mnie czeka. - ciemnooki wyszedł zza baru i podeszł wyginać swoje ciało na parkiecie.
 Uśmiechnęłam i zaczęłam się wszystkim naokoło przyglądać. Piękna Danielle tańczyła razem ze swoim chłopaczkiem, Eleanor stała w kącie i nabijała się z Marcheweczki, Zayn próbował się nie przewrócić, a Harry zarywał do jakiś dziewczyn.
 - O tym nie mogę wspomnieć Kasi. - zanurzyłam usta w pomarańczowym soku.
 Próbowałam znaleźć Nialla, z którym ostatnio byłam przy wejściu do salonu. Pewnie, rozmawiał gdzieś ze swoimi gośćmi. Przecież to najważniejsza osoba dnia dzisiejszego. Odłożyłam szklankę i ruszyłam na tyły domu, gdzie ostatnio było ognisko. Ulżyło mi. W domu był taki hałas i upał, a tutaj spokój i chłód. Zamknęłam oczy i zaczęłam odpoczywać.
 - Tutaj jesteś. - usłyszałam głos za swoimi plecami.
 - Coś się stało? - odwróciłam się.
 W drzwiach stał Niall razem z blond włosom dziewczyną.
 - Chciałbym, żebyście się poznali. - uśmiechnął się. - Eva poznaj Laurę.
 - Cześć. - uśmiechnęłam się do niej. 
 - Lauro poznaj Evę, moją dziewczynę.

Cześć! Kochane, moja kara na komputer została anulowana. Od dzisiaj będę grzecznym dzieckiem :p Jak wrócę do domu to postaram się zacząć komentować Wasze blogi, ponieważ niestety, komórka mi na to nie pozwoliła :/ Następny rozdział dodam jutro, ponieważ w niedzielę mnie nie ma ;p Teraz póki mam czas będę dodawała co dwa dni rozdziały :D Dziękuję wszystkim Dziewczynom, które o mnie pamiętały :d Czekam na Wasze komentarze, co do tego rozdziału :D

Pozdrawiam,

Kinga